His ve Akıl

9 Kasım Sabah Yazısı
Ne hissettiğini yazmak, gerçekten ne hissediyorsan onu yazmak. Korkuyorum bir iki gündür elimi götürmeye tuşlarına klavyenin. Hislerim düşüncelerimi kirletecek diye korkuyorum. Tuhaf bir akıl - his tezatlığı/ayrılığı yaratıyor beynim. Hisleniyorum, kafam karışıyor, ellerim bu kez telefonun tuşlarına gidiyor, bir an dur diyorum. Dur kim diyor, az çok biliyorum. Biliyorum ama bu kez tuşlara giden eller kimin onu kestiremiyorum. Kestirememek kafamı karıştırıyor.

His denen şey nedir gerçekten? Anlaması güç. Veya bu şekil bir kafa çalıştırmayla anlaması güç. İçerden gelen bir kuvvet. İnsanı iten bir kuvvet. Çeken bir kuvvet...

Çektir git diyorum. Ama bu sefer kim diyor onu bilmiyorum?

Rasyonalite diye bir hastalık var mı acaba? Bizimkisi galiba rasyonel olmak değil de hastası olmak.

Nasıl?

Yazı yazabilmenin anahtarı düşünmek. Doğru, net ve temiz düşünmek. Yazılarım hep berrrak olsun istiyorum. Berrak kelimeler sarmalasın okuyan zihinleri.

Güneş çıkınca yıldızlar kayboluyormuş. Sisli bulanık melankolik bir edebiyatçılık sevdası değil benimkisi. Adam akıllı, delikanlı, tok sözlü ve sabırlı... Hayatı büğümünden tutup çeken, yeri gelince de çekilen. İnatçı ama sakın, hırçın ama güleryüzlü...

Duru yazılar yazma niyetiyle , haydi bismillah...

Kasım'ın biri.